2020 zullen we later herinneren als het begin van de 4e industriële revolutie. Voordat de coronacrisis grote delen van de Nederlandse economie lam legde en andere delen in overdrive, hadden werkgevers in de zorg al heel wat aan hun hoofd. Krapte op de arbeidsmarkt bijvoorbeeld. Digitalisering & innovatie. Uitdagingen op het gebied van reputatiemanagement, wetgeving, duurzaamheid, kostenreductie, veranderende klantenbehoeften, alliantievorming en nieuwe businessmodellen. De pandemie zet deze thema’s in de ijskast – crisismanagement krijgt prioriteit – maar het besef dat het anders kan en vooral anders moet groeit onverminderd door. Niet voor niets zijn crises doorgaans de opmaat naar ingrijpende veranderingen: zij fungeren als snelkookpan voor trends die al langer in ontwikkeling waren. We hebben te lang stilgezeten, te lang gewacht. Juist nu moeten we verder professionaliseren en optimaliseren. Zodat de mensen en de middelen zo goed mogelijk worden ingezet en de zorgconsument de best denkbare zorg krijgt. Dit is het tijdperk van radicale keuzes. Dit zijn de radicale jaren ’20.
